Dzisiejsze zawody narciarskie na dystansie średnim nie należały do najłatwiejszych. Co prawda Rafał Zaworonek, czyli kierownik zawodów, sędzia główny, budowniczy trasy, kierownik startu, mety i biura obliczeniowego w jednym, przetarł wczoraj trasy, ale zostały one w nocy przysypane świeżym śniegiem. Do tego był on dość mokry i ciężki, więc szybkość na trasie nie była zawrotna, nawet z licznych na trasie górek. Startujący na początku zawodnicy zafundowali reszcie ślady (czasami dość fikuśne), więc potem wszyscy pojawili się na mecie w niezbyt dużych odstępach.

Ostatnie zawody tegorocznych Mistrzostw Warszawy i Mazowsza w Narciarskim Biegu na Orientację miały być w niedzielę, czyli jutro, ale oczywiście chodziło o ostatnie zawody dzienne:) Ostatnie zawody nocne planowane są na najbliższy wtorek, czyli 26 lutego na terenie lasu młocińskiego. Centrum zawodów zostało już rozpoznane tydzień temu, więc tzw, bywalcy trafią tam bez żadnych problemów. Oczywiście można wspomóc się informacjami zamieszczonymi w załączonym regulaminie będącym jednocześnie komunikatem technicznym.

W odróżnieniu od osiemnastowiecznych obiadów u znanego z podręczników historii kochanka carycy, wieczorek zorganizowany przez Jasia Cegiełkę, którego bez kozery można nazwać królem narciarskiej orientacji w Polsce, miał za zadanie pozbawić jego uczestników kalorii, a nie ich tymi kaloriami napakować. Wczoraj po zapadnięciu ciemności warszawscy orientaliści po raz kolejny mieli okazję wykazać się swoimi talentami podczas zawodów z cyklu Mistrzostw Warszawy i Mazowsza w Narciarskim Biegu na Orientację. Tak jak poprzednio centrum mieściło się w falenickiej Nartotece, a trasy przebiegały wzdłuż i wszerz pobliskiej wydmy.

Formalnie w nazwie imprezy występowała nazwa Skorpion, ale prawdziwy to on na pewno nie był. Śniegu tyle, co kot napłakał, temperatura ledwo, ledwo poniżej zera, bukłak nie miał szansy zamarznąć, tak jak i różne inne końcówki posiadane przez startujących zawodników. Na szczęście organizator stanął na wysokości zadania i znacząco zwiększył ilość punktów zarówno na trasie długiej (100 km z buta), jak i krótkiej (50 km), która w tym roku miała rangę Mistrzostw Polski. Na dodatek punkty można było zaliczać w dowolnej kolejności, więc trasy teoretycznie były dwie, ale praktycznie prawie tyle ilu zawodników.